artykuł czytany 7844 razy

Moment spędziliśmy na odczytaniu tabliczek z nazwiskami, tych, dla których góra nie była łaskawa.

Nie było co robić na szczycie zbyt długo, więc wróciliśmy na ścieżkę zdążając w powrotną drogę. Na początku działo się to, czego się obawiałam idąc w górę. Drobne kamyki, nawet żwir, powodowały, że jechało się na nich jak na wrotkach. Nie jest to zbyt miłe uczucie, gdy do płaskiego gruntu jest ponad kilometr wysokości. Udało nam się jakoś jednak dotrzeć do olbrzymich kamiennych schodów. Tamtędy schodziło się o wiele wygodniej.

* * *

Powyższy tekst pochodzi z moich wspomnień z wyprawy do Wielkiej Brytanii w sierpniu 2001r.

Strona:  « poprzednia  1  2  [3]