W dzikie serce Azji – AŁTAJ 2010

Nasze pierwsze spojrzenia na mapę środkowej Azji, po usłyszeniu hasła Ałtaj, wynikały raczej z ciekawości niż z przekonania, że w tym roku pragnienie przygody tam nas poniesie. Miało być na wschód. Ale tak daleko? Góry na terenie Rosji, Mongolii, Kazachstanu i Chin. Najwyższy szczyt: Biełucha (4506m n.p.m.). Kolejne, bardziej szczegółowe analizy mapy, czytanie na temat tego rejonu, oglądanie zdjęć pomogły nam ostatecznie zadecydować – jedziemy w Ałtaj, dzikie serce Azji!

Dlaczego tam?

Ałtaj to piękny przyrodniczo i fascynujący kulturowo, wciąż stosunkowo mało znany region. Jest to obszar, gdzie teraźniejszość mocuje się z przeszłością (o ciekawej historii świadczą liczne kurhany z różnych epok, rysunki naskalne), wiara nowożytna z szamanizmem, poznane z nieznanym (podobno występują tam ałmysy – ałtajskie yeti). Występuje tam około 800 lodowców, ponad 3000 jezior. Ałtaj to teren źródliskowy jednej z największych rzek Azji – Obu. W 1998 roku wpisany został na listę Światowego Dziedzictwa Przyrody UNESCO, chroni się tam sobola, marala, niedźwiedzia brunatnego.

Chcemy tam pojechać też dlatego, ponieważ góry w te dociera niewielu turystów. Informacje na temat Ałtaju na polskich stronach internetowych są bardzo skromne, a relacji dosłownie kilka. Inny powód: pragnienie przebywania z dala od cywilizacji, w dziczy... Ałtaj to miejsce, którego nie da się poznać z przewodników, bo nie jest tam opisane, a jedynie wspominane.

Planowana trasa

Wyprawę rozpoczniemy 7 lipca 2010 roku i będzie trwała 30 dni. Około 10 dni spędzimy w podróży. Rosję będziemy przemierzać legendarną koleją transsyberyjską. Po prawie 5 dniach w drodze i załatwieniu formalności u podnóża Ałtaju - w Bijsku, ruszymy w góry.

Pierwszym dziesięciodniowym górskim etapem będzie trasa przez pasmo Siewieroczujskie – z Traktu Czujskiego w rejony jeziora Szawło i doliny Maaszej. Kolejne 10 dni spędzimy w nieco oddalonych, południowo-zachodnich obszarach Republiki Ałtaj, gdzie chcemy eksplorować okolice Jezior Multińskich.

Mamy nadzieję, że poza obcowaniem z niesamowitą, dziewiczą naturą, podziwianiem przepięknych gór, uda nam się także, w czasie krótkich pobytów w wioskach, zobaczyć tradycyjne ałtajskie jurty, a może nawet zetknąć z magią w świętych obrzędach lub osobie szamana…

O nas

Indywidualnie podróżujemy od dawna, od dwóch lat coraz częściej wspólnie. Latem wyjeżdżamy głównie z namiotem, uwielbiamy chodzić po górach, chętnie przemieszczamy się na stopa i jeździmy na rowerach (w zeszłym roku połowa z nas objechała Tatry oraz, innym razem, przemieściła się rowerem z Przemyśla do Odessy - nad Morze Czarne).

• Mirek Samulski – pomysłodawca i szef wyprawy.
Zapalony miłośnik gór, wypraw rowerowych i autostopowych. Absolwent geografii z podróżniczymi zainteresowaniami skierowanymi na północ Europy i Wschód szeroko i daleko pojęty. Wytwórca wykwintnych nalewek z owoców i tym podobnych.

• Ania Buczek
Studentka socjologii i pedagogiki. Z pasją fotografuje. W ostatnich latach była m.in. na stopa w Rumunii i w Norwegii, przejechała na rowerze z Przemyśla do Odessy, wzdłuż wschodniej granicy Polski, na piechotę przeszła polskie wybrzeże (ze Świnoujścia na Hel). Autorka bloga venividi.geoblog.pl

• Rafał Janowski
Student czwartego roku elektrotechniki. Udziela się w jako wolontariusz w świetlicy środowiskowej. Interesują go podróże każdego rodzaju, szczególnie górskie, poza tym sport, przede wszystkim narciarstwo i piłka nożna oraz automatyka (głównie programowanie sterowników PLC).

• Grzesiek Wiktorowicz
Student Astronomii na wydziale Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego. Podróżnik z zamiłowania. Pasjonuje się poznawaniem świata, który go otacza, a także pedagogiką i pracą z dziećmi oraz młodzieżą (głównie edukacją).

• Jacek Wojtach
Student prawa i nauk politycznych. Zamiłowanie do podróżowania po świecie odziedziczył po ojcu, z którym zjeździł całą Europę. Miłośnik historii, także tej mało poznanej. Jeździ konno, strzela z łuku, trenuje jazdę na nartach i bieganie.

Więcej na stronie: altaj2010.dbv.pl