Mechowo

Geozeta nr 7

artykuł czytany 1918 razy

Wśród wzgórz morenowych Pobrzeża Kaszubskiego i lasów należących do rozległej niegdyś Puszczy Darżlubskiej, nad dość głęboką dolinką leży mała i niepozorna wioska Mechowo. Pierwsze wzmianki o tej miejscowości pochodzą z XIII wieku. Wtedy to książę Mestwin (Mściwój) podarował wioskę rycerzowi Radosławowi z Darżlubia. Według Swenza, wojewody pomorskiego, 19 października 1300 roku wioska przeszła na własność klasztoru cystersów w Oliwie i pozostała jego własnością aż do 1772 roku.

16 sierpnia 1301 roku biskup kujawski zrzekł się dziesięciny ze wsi klasztoru oliwskiego, między którymi było i Mechowo. Dwa lata później 13 stycznia 1303 roku Wacław II król czeski i polski potwierdził, że klasztor oliwski jest właścicielem wsi. Jak pisze kronikarz "w roku 1782 uległ i ten majątek klasztorny sekularyzacyi i rząd wydał go w dzierżawę, a 27 lipca 1808 roku dał go 8 czynszownikom na własność".

Jak więc widać historię ma Mechowo wiekową, jednak nie z niej znana jest ta wioska. W 1885 roku "... w miejscu jest szkoła, tow. rolnicze, wolne sołectwo, nadleśnictwo i jaskinia stalaktytowa, wielka rzadkość w naszej prowincyi..." Faktycznie, u podstawy stoku dolinki, w centrum wsi, znajduje się najprawdziwsza grota. Zwana jest Mechowską Grotą lub Grotą Stalaktytową, ponieważ jej strop wsparty jest na słupach podobnych do jaskiniowych stalaktytów. Podobno, jak mówi legenda, we wsi istniał klasztor męski połączony grotą z oddalonym o około 10 km klasztorem żeńskim w Żarnowcu.

Grota jest wspaniałą geologiczną ciekawostką. Ma ona długość zaledwie 18 m, a wysokość nie przekracza 2 m. Jej niezwykłość polega jednak na tym, że w odróżnieniu od "normalnych" jaskiń, które powstają w litych skałach wapiennych i które możemy oglądać w górach, ta powstała w zlepieńcach - skałach zbudowanych z odłamków i okruchów skalnych. Było to możliwe tylko dlatego, że tutejsze zlepieńce spojone są wapiennym lepiszczem. Mimo, że wnętrze jaskini jest niewielkie, robi ono wspaniałe wrażenie, gdy spoza balustrady skalnych słupów obserwujemy co się dzieje na zewnątrz.

Gdyby tego wszystkiego było nam ciągle za mało, można jeszcze zwiedzić kościół z 1742 roku z bogatym XVII i XVIII wiecznym wyposażeniem oraz rezerwat "Darżlubskie Buki".