artykuł czytany 2542 razy

Przy wejściu do skansenu otrzymujemy mapki, które pokazują umiejscowienie poszczególnych zagród i wiosek. W słoneczny dzień trzeba wziąć ze sobą koniecznie coś do picia, bo wędrówka może trwać dobrych parę godzin. Samo odszukiwanie ukrytych za wzgórkiem czy laskiem wiosek sprawia ogromną przyjemność. Trzeba jednak dobrze uważać na oznakowania, w innym wypadku można trochę pobłądzić.

Zwiedzamy osady charakterystyczne dla północnych Węgier, obszarów górnej i środkowej Cisy, Niziny Węgierskiej, terenów północno – wschodnich, Małej Niziny Węgierskiej, południowych i północnych terenów zadunajskich, obszaru nad Balatonem i innych. Wędrujemy po zagrodach z żurawiem, oglądamy drewniany kościół z dzwonnicą, młyn, stodoły z drabiniastymi wozami, budynki dla zwierząt. Odwiedzamy warsztaty rzemieślnicze – stolarnie, czy kuźnie wykorzystujące do pracy energię pozyskiwaną dzięki płynącej wodzie. Ogromne wrażenie wywierają zadbane chaty jedno i dwuizbowe, w których znajdują się ozdobione malowidłami piece kuchenne, łóżka z ułożonymi jedna na drugiej haftowanymi poduchami, ozdobnymi kredensami z odświętnymi naczyniami. Komory pełne są narzędzi używanych do codziennej pracy: garnki, stolnice, kołowrotki, warsztaty tkackie.

Zwiedzający mogą przekonać się, jak wyglądała wiejska szkoła. W jednej izbie ustawiono kilka ławek z tabliczkami, na których uczniowie stawiali swoje pierwsze litery. Tablica, katedra, dzwonek, a nawet rózga do karania, dają jako takie wyobrażenie o dawnej edukacji.

W innej części skansenu gościnni gospodarze zapraszają na szklaneczkę wina. Najpierw jednak trzeba obejrzeć plantację winorośli, potem wypada zajrzeć do chaty, w której zgromadzono naczynia do wina, prasy do wyciskania soku i przede wszystkim gąsiorki z różnymi rodzajami boskiego trunku.

Jedną z najstarszych budowli w skansenie jest kościół grecko – katolicki umiejscowiony wraz z cmentarzem na najwyższym wzniesieniu. Z piękną drewniana dzwonnicą góruje nad okolicą. W kościółku pochodzącym z XVII w. Zgromadzono liczne ikony przedstawiające m.in. 12 apostołów.

Cmentarz Reformatorów zrekonstruowano zgodnie z dawnymi wierzeniami, które mówiły, że miejsce pochówku musi być oddzielone od żywych drogą lub wodą. To zapobiega przedostawaniu się dusz zmarłych do świata żywych.

Na terenie muzeum znajdują się też pozostałości po Villa Rustica z III w. n.e., nie robią one jednak na zwiedzających większego wrażenia.

Strona:  « poprzednia  1  [2]  3  następna »